ADCC test

Zie interpretatie.

• Voor Rhesus D antistoffen geldt dat bij een ADCC testuitslag die tot het eind van de zwangerschap <10% blijft geen hemolyse bij het kind te verwachten is.
• Voor niet-Rhesus D antistoffen geldt dat bij een ADCC testuitslag die tot het eind van de zwangerschap <10% blijft waarbij de titer onder de 1:16 blijft de kans op hemolyse bij het kind uiterst klein is.
• Voor Rhesus en niet-Rhesus antistoffen geldt dat een ADCC testuitslag van >30% geinterpreteerd moet worden als een verhoogde kans op hemolyse. In deze gevallen is het geindiceerd echoscopisch en doppleronderzoek te laten verrichten
• Voor Resus D antistoffen geldt dat een testuitslag van >50% een groot potentieel gevaar voor de foetus voorspeld met een grote kans op noodzaak voor intra-uteriene transfusies.

  Het 2-4 wekelijks vervolgen van een ADCC kan soms zeer belastend zijn indien antistoffen al vroeg in de zwangerschap worden aangetoond. Als alternatief kan bij het CLB een DNA test worden aangevraagd. Deze analyseert, indien de vader heterozygoot is voor het desbetreffende antigen, foetaal DNA in maternaal plasma. Hiermee kan worden boordeeld of de foetus het Rhesus genotype van de vader heeft waartegen de moeder antistoffen heeft gemaakt. Zie bepaling:"foetale genotypering in maternaal plasma".

Een hoge ADCC uitslag en ontbreken van hemolyse bij het kind kan voorkomen indien:

• De moeder in een voorgaande zwangerschap antistoffen heeft gevormd. De titer kan dan stijgen door inductie veroorzaakt doot de zwangerschap ondanks dat het antigeen bij de foetus ontbreekt (omdat de vader heterozygoot is).
• De activiteit van monocyten/macrofagen van het kind kan sterk verlaagd zijn door moederlijke monocyten-blokkerende antistoffen. Een uitgestelde hemolyse kan tot drie maanden na de geboorte optreden.
• De passage van IgG door de placenta, om welke reden dan ook, zeer gering geweest is.

Website Sanquin: www.sanquin.org/nl/producten-en-diensten/diagnostiek/diagnostische-testen/index/name/e905-adcc-test