Bij een gestoorde terugresorptie van glomerulair gefiltreerd lysozym door de proximale niertubuli kunnen hoge waarden in de urine worden gevonden bij normale serumconcentraties; men treft dit aan bij beschadigingen van de tubuli door geneesmiddelen, bij acute pyelonefritis, nefrotisch syndroom en niertuberculose.
Elke ernstige infectie die gepaard gaat met leukocytendestructie, zal een verhoogde plasmalysozymconcentratie te zien geven, bijvoorbeeld bij sarcoïdose, waar de lysozymspiegel parallel loopt met het aantal monocyten. Door de grote gevoeligheid is de lysozym bepaling met name van nut bij de follow-up van sarcoïdose- patiënten met een normale ACE.
Bij chronische myeloïde en acute monocytenleukemie (maar niet bij lymfatische leukemie) is de plasmalysozymconcentratie verhoogd door afbraak van myelocyten en monocyten. De lysozymspiegels volgen de ernst van het ziekteproces. Bij patiënten met monocytaire leukemie kunnen grote hoeveelheden lysozym (grammen per dag) met de urine worden uitgescheiden.
Bij een bacteriële meningitis bij het kind is de liquorlysozymspiegel verhoogd.
Verhoogde concentraties lysozym in feces doen zich voor bij patiënten met de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa, en zijn een maat voor de activiteit van het ziekteproces. | 