Op moment van diagnose zijn in 80% van de patienten antistoffen tegen de pancreas aantoonbaar. In 70-80% van de gevallen is dat gericht tegen GAD65 (glutamic acid decarboxylase) een mebraaneiwit van de eilandjes. Antistoffen tegen insuline en IA2 worden met name bij jonge kinderen gezien. De aanwezigheid van meerdere antistoffen is geassocieerd met een snellere destructie van de beta-cellen en het gebruik van meer insuline.
Om in de volwassen patient te differentieren tussen type I of type II diabetes kunnen deze antistofbepalingen behulpzaam zijn. Ook bij patienten met LADA (diabetes 1 op oudere leeftijd) is de aanwezigheid van antistoffen voorspellend voor insuline afhankelijkheid. Hiervoor heeft GAD65 een hogere sensitiviteit dan IA2. Bij positiviteit voor alle 3 de antistoffen is de kans op insuline afhankelijkheid het grootst.
Antistoffen tegen ZnT8 zijn, naast antistoffen tegen GAD65, IA2 en eilandjes van Langerhans, een belangrijke marker voor de diagnose van diabetes type-1. Bij de eerste symptomen van type-1 diabetes bij kinderen jonger dan 2 jaar heeft ongeveer 20% antistoffen tegen ZnT8. Als de type-1 diabetes ontstaat in de pubertijd kan dit percentage oplopen tot meer dan 70%. Na de pubertijd neemt de prevalentie af. Bij volwassen patiënten hebben tussen de 1 en 8% van de patiënten antistoffen tegen ZnT8, zonder dat andere diabetes gerelateerde antistoffen worden aangetoond.
In het diabetes autoantibody standardisation programme (DASP) in 2012 zijn 100 sera van gezonde donoren en 50 sera van gediagnosticeerde diabetes patiënten getest door 26 laboratoria in 13 landen. Uit deze studie bleek dat antistoffen tegen GAD65 de beste voorspeller zijn van insuline afhankelijkheid/type-1 diabetes, gevolgd door IA2 antistoffen en ZnT8 antistoffen.
| 